zalig kerstfeest!

Je hebt vast mensen die het kunnen, een perfect kersthuis en alles netjes voor elkaar.
Dat kan ik duidelijk niet!
Gisteren ( de dag voor kerst) kreeg ik van mijn ook altijd vroeg opstaande beste vriendin een appje om een uur of zeven.
Of het uit kwam als ze om 10.30 op de koffie kwam?
En dan slaat de paniek toe.
Hoewel ik het heerlijk vind als ze langs komt ( ze is niet voor niks mijn beste vriendin), keek ik ook even met haar ogen rond, en zag een onbeschrijflijke bende...
Kijk het was echt wel kerstig in huis, dat had ik gedaan voor ik aan het laatste gezinnetje begon.
Een gezinnetje overigens zoals je hoopt dat je er ooit in je "carrière" in terecht mag komen!
Lief ( tranen over de wangen van de kraamheer toen ik over het filmpje van S.B.S. vertelde wat ik moest laten zien), vol liefde ( voor elkaar en het kleine meisje wat geboren was), zonder piepen ( geen enkele klacht gehoord over nachtvoedingen),doorzetters ( borstvoeding ging eerst niet vanzelf, maar met hulp van kunstvoeding via FF en kolven na elke voeding, kwam na een paar dagen de voeding zo goed op gang , dat ik de 7e dag afsloot met een baby die al een ons boven geboortegewicht was).
Lieve, lieve mensen!
Kortom: een feestje om hier te mogen werken!
En thuis wachtte elke avond mijn kerstige huis.

 Okee...samen met een pittige verbouwing...
De eerste dag thuis, had ik een doktersbezoekje, niks aan de hand, het viel mee.
Daarna richting bieb ( aangevraagde boeken houden ze maar een week vast, en als ik werk, ga ik geen 12 kilometer door het donker fietsen om 's avonds nog boeken op te halen).

En toen ging ik koken.
Want dat ik alles waar ik mijn neef ( en zijn vrouw) mee kan helpen.
Dus maak ik toetjes uit onze jeugd, zoals mijn moeder ze voor ons maakte.
 En pannen vol soep .
Bakjes lasagne.
Soep en lasagne voor de diepvries ( ze moeten tenslotte ook eten als ik aan het werk ben), maar het liefst kook ik vers voor ze, geef ik zo de bordjes...
En zo het "vlees" ( vis met spek er om heen), zodat ze meteen kunnen eten.
Maakte manlief een lekkere pan kippensoep, en bedenk ik steeds toetjes in kleine glaasjes en bakjes, die er verleidelijk genoeg uitzien om ook als tussendoortje te nemen.
En intussen voel ik me zo dankbaar!
Ze bedanken me als ik weer een tas vol breng, maar intussen ben ik degene die dankbaar moet zijn.
Want als iemand zo ziek is wil je zo graag iets doen, voel je je zo machteloos.
Laat ik nou iets hebben wat ik kan doen ( en ook nog met heel veel liefde en plezier), koken!

Het eland hangt dit jaar in de keuken, daar ben ik nu het meest te vinden.
Tja..en als dan die beste vriendin belt..
Weet die ook niet dat je de dag ervoor met je tassen vol eten de deur uit ging, en dat net je man de hal in liep waar het water van de verwarming ineens uit spoot...
Dat hij zei: loop gauw door, ik red het hier wel, en je nog net de zak met poetsdoeken naar hem toe gooide en de deur uit liep..
Hier zaten we een paar uur later aan de koffie, inmiddels had ik de laatste verse boodschappen binnen, had manlief intussen een snelle ronde door het huis gedaan ( en later bleek de badkamer vergeten, en natuurlijk moest ze even naar het toilet, ik ben bang dat ze de schrik van haar leven kreeg,maar ik heb haar later nog een foto van een keurige badkamer geappt), en schoof dochterlief aan voor een gezellig bakkie.
Hebben we onze kerstcadeautjes uitgewisseld en sprak ze uit hoe verschillend we over huishouden denken ( maar goed dat ze het vooraf plaatje niet gezien had).
Nadat ze gisteren weg ging heb ik nog een paar pannen peertjes gestoofd( een voor ons en een voor mijn neef en zijn vrouw).
De pipowagen samen met manlief schoongemaakt, en een chocoladetaartje gebakken ( supersnel recept, dat geef ik nog wel).
Want behalve onze kinderen aan de eettafel hebben we ook gasten in de pipowagen vandaag.
Geen piekfijn kersthuis, geen schone ramen...
Nog steeds veel te veel spullen in huis...kijk maar naast de boom.

Maar vooral heel dankbaar!
Dat ik iets kan doen voor mijn neef en zijn vrouw in deze moeilijke tijd, dankbaar voor de tijd die ik met hem gehad heb , en de flitsbezoekjes ( bij het brengen van eten) die ik nu vaak heb.
Dankbaar voor mijn man en gezin, omdat ze er gewoon zijn en ik nooit voor niks een beroep op hen doe.
Dankbaar voor een lieve vriendin, die hoe anders ook, er altijd voor me is, waar ik al duizend maal mijn hart bij kon uitstorten, en we ( bijna ) altijd weer, lachend tot de volgende keer roepen.

Lieve mensen, of het nou is in een perfect kersthuis, of ( zoals bij ons) in een rommelig maar fijn huis), keurig aan kant ( of midden in een verbouwing), met een luxe kerstdiner of met een gezamenlijk gekookte lekkere maar eenvoudige maaltijd...maar hopelijk met de mensen om je heen waar je van houd!

Ik wens jullie allemaal een zalig kerstfeest!

lieve groetjes, Franca.